Służba Więzienna, Służba Więźniom czy Służba Władzy?

Służba Więzienna, Służba Więźniom czy Służba Władzy?” – tak często tę służbę określają na związkowym forum internetowym funkcjonariusze tej formacji mundurowej, niezadowoleni z polityki dyrektora generalnego Jacka Kitlińskiego prowadzonej wobec osadzonych, jak i wobec samych funkcjonariuszy, którzy mają poczucie obniżającego się statusu funkcjonariusza SW oraz spadku bezpieczeństwa jednostek penitencjarnych.

Nieudolna i permisywna polityka władz Służby Więziennej prowadzona wobec osadzonych, którą oni sami odbierają jako słabość systemu,doprowadziła do znacznego wzrostu liczby zdarzeń nadzwyczajnych w jednostkach penitencjarnych (odnotowano wzrost, mimo znaczącego spadku liczby osadzonych o ok. 20 % na przestrzeni lat 2012–2017)*.

Napaść na funkcjonariuszy w służbie:

2012	2013	2014	2015	2016	2017
50	69	75	94	90	112

Bójki lub pobicia wśród osadzonych:

2012	2013	2014	2015	2016	2017
792	823	875	987	1009	1102

Ujawnienie środków zagrażających porządkowi lub bezpieczeństwu (w tym narkotyków i dopalaczy):

2012	2013	2014	2015	2016	2017
705	698	799	909	949	1133

Drastyczne przejawy podkultury więziennej:

2012

2013

2014

2015

2016

2017

(2 zgwałcenia, 53 znęcań)

(1 zgwałcenie, 31 znęcań)

(0 zgwałceń, 26 znęcań)

(1 zgwałcenie, 29 znęcań)

(4 zgwałcenia, 34 znęcania)

(2 zgwałcenia, 41 znęcań)

Strach przed pogorszeniem się statystyk skarg osadzonych czy zdarzeń nadzwyczajnych determinuje politykę penitencjarną w Polsce. Można odnieść wrażenie, że władze więziennictwa zatracają kontakt z rzeczywistością penitencjarną i zamiast dbać o bezpieczeństwo jednostek penitencjarnych oraz konsekwentne wdrażanie skazanych do porządku i dyscypliny,bardziej dbają o swoje kariery, układy polityczne, celebrowanie świąt kościelnych i państwowych, a także public relation.

Bulwersująca społeczeństwo i samych funkcjonariuszy była również polityka władz więziennych w postępowaniu związanym ze zwolnieniem Mariusza Trynkiewicza – luty 2014, jak też seria skandalicznych afer: spektakularna ucieczka 3 skazanych z Zakładu Karnego nr 2 Grudziądz – październik 2015 r.; ujawnienie procederu sutenerstwa w Zakładzie Karnym Wrocław – luty 2017 r.; również ujawniona afera z komisji śledczej ds. Amber Gold, z której można było się dowiedzieć, że tymczasowo aresztowany Marcin P. zamiast w areszcie śledczym przebywał w ośrodku wczasowym (oficjalnie zwanym Ośrodkiem Doskonalenia Kadr Służby Więziennej); w styczniu 2018 r. w Zakładzie Karnym Wronki CBŚP ujawniło trwający wiele lat proceder handlu narkotykami wśród więźniów, w który byli zamieszani funkcjonariusze SW; seria zgonów skazanych w ZK Włocławek (doniesienia medialne z ostatnich dni); morderstwo dokonane przez skazanego w trakcie przepustki podwójnego mordercy oraz oskarżenia Dyrektora Generalnego o manipulowanie statystykami, które zakłamują faktyczną liczbę niektórych zdarzeń nadzwyczajnych.

Po takich kompromitujących „wpadkach” dyrektor generalny Służby Więziennej Jacek Kitliński bardzo często odwołuje podległych mu dyrektorów, zapominając, że to m.in. on ponosi odpowiedzialność za organizację i politykę bezpieczeństwa Służby Więziennej, które doprowadziły do rosnącej liczby ucieczek oraz innych zagrożeń bezpieczeństwa w jednostkach penitencjarnych.

Witold Kędzierski podpułkownik w stanie spoczynku, były dyrektor Zakładu Karnego w Przemyślu

* źródło danych statystycznych: www.sw.gov.pl